Bazı filmleri yalnızca film olarak göremem.
İçerisinde gülmeye yabancı olmayan ama hüzünlü bir şair, gülmeyi çok seven ve şiiri anlamakta güçlük çeken bir kadın, kucaktan inmeyen siyah-beyaz bir kedi ve en önemlisi pür aşk varsa
Hiç göremem.
Fanny ve John’un hikayesi Jane Campion’un ellerinde romantik döneme yakışmış.
Bright star, would I were stedfast as thou art--
Not in lone splendour hung aloft the night
And watching, with eternal lids apart,
Like nature's patient, sleepless Eremite,
The moving waters at their priestlike task
Of pure ablution round earth's human shores,
Or gazing on the new soft-fallen mask
Of snow upon the mountains and the moors--
No--yet still stedfast, still unchangeable,
Pillow'd upon my fair love's ripening breast,
To feel for ever its soft fall and swell,
Awake for ever in a sweet unrest,
Still, still to hear her tender-taken breath,
And so live ever--or else swoon to death
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
De diyeceğini!
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.