Futbolun Laneti

Porco’nun güzel asistlerinden biridir. Benim önüme attığında gol olacağını bildiğinden afili biçimde anlatmış, heveslendirmiştir.

Eamon Dunphy’nin otobiyografik kitabını okuduğumda edindiğim hissin benzerini verdi bu güzide film. David Peace’ın başarılı romanı ile aynı adı taşıyor. Futbolun henüz palazlanıp, kendisine sahip olanı(gerçek taraftarı, oyuncuyu, antrenörü) yiyip yok etmediği; sadece bir oyun olduğu zamanları hatırlatıyor. İnsanların samimi olduğu zamanları anlatıyor. PR’ın olayın güzelliğini alıp başkalaştırmadığı zamanlar bunlar. Aslında bu zamanlar yani 70’ler 80’ler ülkemizde de gerçek anlamda anlatılmayı hak eden vakitler.

Brian Clough’u daha çok Nothingham mucizesinden tanıyordum. Filmde Leeds macerası anlatılınca önce şaşırdım. Şaşkınlık kısa sürdü kapılıp gittim. Belgesel tadında olsa da kurgu yanı da var gibi görünüyor. Belki olaylar tam olarak filmde(kitapta) ki gibi gelişmemiştir. Yine de bu büyük futbol adamının; kibirli, zeki, geveze ve tutkulu teknik adamın kaybederken ve kazanırken oyunun içindeki parametreleri tanımlamakta ki beceriksizliği çok önemli. Çünkü oyundan anlamak, oyunu anlamaktan çok farklı bir durum. Clough, futbolu hep saha içindeki oyun olarak kalacak zannediyor. İnsanlar kravat takmayı bırakacak ve hiçbir zaman oyunun güzelliği kazandırdıklarından önemsiz olmayacak zannediyor.

Belki bu düşündüklerinde yanıldı. Oysa kendi varlığını oluşturan elementler üzerinden bambaşka bir endüstri gelişti. Oyun tutkulu, takıntılı, kibirli adamların sırtında büyüdü. Bunlardan beslendi ve zamanı geldiğinde bunları satmaya başladı.

Her neyse film için söylenecek bir şey varsa futbolun gerçeği ile ilgili olduğudur. Gerçek futbolla.